Antik Yunan'da Şarap

              MÖ dönemde şarabın daha çok zenginler tarafından tüketildiğini diğer yazımda paylaşmıştım. Ancak görüyoruz ki Antik Yunan'da bu durum ortadan kalkıyor ve şarap tüm toplumun tükettiği bir içki haline geliyor.  
                  Şarap tanrısı (bağ bozumu tanrısı) Dionysos'un  bir armağanı olarak görülen şarap, dini törenlerde de kullanılıyordu. Dionysos aynı zamanda mutluluğun, sarhoşluğun ve taşkınlığın tanrısı olarak da biliniyor. Belki de bu yüzden Homeros Dionysos'u tanrı olarak kabul etmemiştir.Ancak Antik Yunan'da adına şenlikler yapılan bu tanrı sayesinde ; bu şenliklerde tiyatronun temelleri atılmıştır. Şenlikte tekeler kurban edilmiştir ve "teke şarkısı" anlamına gelen, Yunanca da "tragodia" sözcüğü kökenli "trajedi" ortaya çıkmıştır. 
  Antik Yunan da şarap şifalı da sayılıyordu, öyle ki aralarında Hipokrat'ın da bulunduğu Yunanlı doktorların çoğu hastalarına şarap öneriyorlardı. 

 Yunanlılar şarabı sek tüketmezlerdi, farklı oranlarda suyla karıştırılarak tüketilen şarabı sek içmenin barbarca olduğuna inanıyorlardı. Şarabın içine bazı bitki ve baharatlardan katarak hem tadını nefis hale getiriyorlar, hem de tadında ki bozulmaları önlüyorlardı. MS ki dönem de ise bunu çam reçinesi ile yapmışlardır. Çam reçinesi ile şarabı sakladıkları toprak testileri sıvayarak, çam ağacına özgü aromayı şaraba aktarırlardı.  Bu yöntemle yapılan şaraba "Retsina" adı veriliyor.                                                                                                                                                                                                                       Yunan şehir devletlerinde şarabın sanata olduğu kadar ekonomi ve ticarete de etkisi vardı.  Şarap Akdeniz ülkelerine de ihraç ediliyordu. Yunanlılar kolonileştirdikleri Batı Akdeniz bölgesine asmalarını ve şarap üretim teknolojilerini de götürmüştür.